Blog : Gear

Een van de leukSTE programma’s op televisie is het Klokhuis. Als je het niet kent: NPO 3 18:23. In het Klokhuis worden kinderzaken niet kinderachtig uitgelegd waardoor het voor volwassen ook leuk is. Een van de vaste rubrieken is ‘…STE’. De grootSTE vis, het kleinSTE gebouw, de eerSTE mens. Een echt buitensport onderwerp heb ik nog niet voorbij zien komen. Laat mij dan maar daarover de eerSTE zijn.

Het is inmiddels een aantal jaar geleden dat ik voor het goede doel – kindsoldaten in Sierra Leone – de Mont Blanc beklom. Met 4876 meter is dit de hoogSTE berg van Europa. Ik heb vliegangst dus hiermee heb ik waarschijnlijk ook mijn top bereikt. Om die top te beklimmen kocht ik een paar La Sportiva Evo bergschoenen. Een vette categorie D en daarmee de zwaarSTE schoenen in mijn schoenenkast.

Nu staan er meer schoenen in mijn schoenenkast. De meeSTE zijn B- en C-schoenen om lekkere wandelingen mee te maken in de bergen. Veel ondersteuning aan de enkels en zolen waar geen steentjes doorheen komen. Mijn Hanwag Ancash’s zijn echte all-rounders en daar heb ik mee op de Vatnajökull in IJsland gelopen. De Vatnajökull is de grootSTE gletsjer van IJsland en tevens de gletsjer met het meeSTE volume in Europa. En Reykjavik is met een gemiddelde dagelijkse minimum temperatuur van 1.9 graden de koudSTE stad van Europa.

Nu denk je bij B- en C-schoenen al snel aan de ‘koudSTE, stijlSTE en lastigSTE’ gebieden en toch is dat niet helemaal terecht. Toen ik een tijdje geleden naar de bergen en woestijn van achtereenvolgens Oman en Israël mocht voor een paar mooie trektochten, leek het me niet verstandig dat op mooie lichtgewicht A-stappers te doen.

Op zoek dus naar luchtige en lichte zware alleskunners. Die vond ik in de wereld van de militaire spullen. Onze jongens zitten ook op de warmSTE plekken van deze aardkloot. Sindsdien loop ik met lekker weer op zandkleurige Lowa Elite Deserts. Het zijn ook de enigSTE schoenen in mijn kast die ISO gecertificeerd zijn! In het woestijngebied Rub Al Khali – het Lege Kwartier – dat vanuit Saoedi Arabië langzaam de grens met de Oman over kruipt, heb ik met 47 graden Celsius ook mijn hoogSTE tempratuur ooit gevoeld.

Mijn laagSTE temperatuur beleefde ik het Finse Rovaniemi: -27 graden. Ik hou van het Hoge Noorden. Lapland:  het stilSTE en eenzaamSTE gebied. Daar wandel ik op een echt Scandinavisch product: de Lundhags Jaure High. Met een schachthoogte van 29 centimeter zijn het mijn hoogSTE schoenen. En om eerlijk te zijn: het zijn ook mijn duurSTE schoenen. En dat met alleen leer, geen Gore-Tex. Tijdens mijn eerSTE tocht met hen – rond de Kebnekaise, Zwedens hoogSTE berg – hoorde ik mijn raarSTE inloopritueel: je moet er eerst in plassen. Geeft niets, de geur gaat er weer uit met Lundhags vet. Teer, tabac en whisky; de lekkerSTE geur ever!

En nu ik het toch over …STE heb. Met zijn oprichting in 1912 is Carl Denig de oudSTE buitensportwinkel van Nederland. Buiten begint dus al heel lang… juist in Amsterdam.

Eindelijk, voorjaar. Alle tekenen wijzen er op. Een zachte groene gloed over bomen en struiken, fel gele krokussen die vrolijk over mijn grasveldje kijken, vogels die druk bezig zijn met partnerkeuze en nestbouw. En….in het Land van Maas en Waal zie ik de eerste wandelaars weer trainen. Kilometers maken voor de Bloesemtocht op 22 april en natuurlijk voor de Nijmeegse Vierdaagse.

Als spulletjesgek kijk ik altijd naar wat buitenmensen dragen en in het bijzonder wat ze aan hun voeten hebben. ‘Hoe herken je een Nederlander in Oostenrijk?’, vroeg een huttenwaard mij eens. Hij wachtte mijn antwoord niet af: ‘Aan zijn zware bergschoenen!’ Hij heeft gelijk. Wij Nederlanders lopen het liefst op bergschoenen met overgewicht. Niet alleen in de bergen, maar ook thuis bij het uitlaten van de hond. En bij voorkeur ook nog waterdicht dankzij een of ander membraan. Bij de wandelaars die ik nu om me heen zie, is dat niet anders. Zware wandelschoenen, waterdicht.

En er is natuurlijk wat voor te zeggen. Zware schoenen bieden veel ondersteuning, gaan lang mee en je zal maar eens een beekje moeten doorkruisen. Enne, je bent tenslotte ook een echte wandelaar met dergelijke schoenen.

En toch vind ik dat het anders moet. Wandelschoenen voor de bergen zijn andere schoenen dan de schoenen waar we hier mee lopen. In Nederland lopen we vlak en vaak op verhard; zelfs als het een pad is! Rotsen komen we hier al helemaal niet tegen. Dit heeft gevolgen voor de schoenen. Omdat we vaak op verhard lopen is demping veel belangrijker om lichamelijke klachten te voorkomen. Een zool moet wel stabiel zijn, maar juist niet té stijf zijn. Hij moet lekker met de voet en de loopbeweging mee rollen.

En de schoen moet vooral lichter zijn. Een beetje bergschoen weegt zo’n 700 gram… per stuk! Een lichte wandelschoen zo’n 375 gram. Bij elke stap die je zet, scheelt dit 325 gram die je omhoog moet tillen, vooruit moet bewegen en moet afremmen bij het neerzetten. Op een lichtere schoen heeft de zwaartekracht gewoon minder vat. Neem de Vierdaagse van Nijmegen. Elke dag 40 kilometer, dus 40.000 meter. Zeg dat er drie passen in een meter gaan, dan levert dat 40.000 x 3 x 325 gram= 39.000 kilo die je minder hoeft te verplaatsen. Elke dag! En minder gewicht met je mee zeulen is pure energie besparing.

Zo worden de Bloesemtocht en Nijmeegse Vierdaagse een peulenschil en blijven je echte bergschoenen in topconditie voor de vakantie in Oostenrijk. Daar laten we natuurlijk trots zien dat we Nederlanders zijn en heerlijk kunnen wandelen op onze zogenaamd ‘te zware’ bergschoenen. Imago telt immers ook!