Met de mountainbike van Europa naar Afrika

Met de mountainbike van Europa naar Afrika

Met de mountainbike van Europa naar Afrika

 

Mountainbiken is mijn grote passie. Mountainbiken in Zwitserland zo’n beetje het ultieme genot. Vooral rondom Flims, in het Kanton Graubunden. In de winter is het een ski dorp, maar zodra de sneeuw zich terugtrekt, nemen de locals bezit van de hellingen en denderen op down hill mountainbikes naar beneden. Een paar jaar geleden kwam ik er voor het eerst. Bij toeval. Mijn zwager woont in Zurich en kocht een vakantiehuis in Val Lumnezia. Om daar te komen moet je langs Flims. Door een wegomlegging – er was een partij smeltwater met stenen de weg op gerold – reed ik door Flims. Daar waren liften met stoeltjes en aan de zijkant daarvan een mountainbike. Hé, dat is grappig!

Een dag later – eerst een matrazzenlager in het vakantiehuis bouwen – de mountainbike achterop de drager en op naar Flims. Een kwartier later ervaar ik het genot van een fiets aan een lift. Onder mij razen die lokale helden naar beneden. Een enkeling ploetert omhoog. Staand op de pedalen, voorzichtig de balans van het voorwiel op de aarde bewarend.

De uitstaplifthalte komt sneller dan verwacht. Het liftpersoneel loopt als een Zwitsers uurwerk: ze plukken mijn fiets uit de haak en voorkomen daarmee dat ik linea recta met de lift weer naar beneden ga.

Op benenkracht stoemp ik verder omhoog naar een landschap van episch formaat: het Tektonisch Gebied Sardona. Hoog boven Flims – vanuit het dal kan je het al zien – ligt een indrukwekkende rotswand waarbij de Afrikaanse tektonische plaat over de Europese tektonische plaat schuift. Nog een bijzonderheid: het jongere gesteende ligt onder het oudere gesteente. Een unicum en vandaar dat het gebied in 2008 uitgeroepen is tot Unesco Wereld Erfgoed. De scheidslijn tussen de twee platen is messcherp. Ik ben geboren in Freetown, Sierra Leone. Juist in Afrika! Sinds mijn vertrek op 3 maanden jonge leeftijd ben ik ‘terug’ bij de plek waar ik vandaan kom. Een merkwaardig gevoel.

Met de klim in de benen gun ik ze beperkte rust zoevend naar beneden. Ik kan kiezen voor mooie glooiende bosbouwpaden met gravel of de uitdagende Runcatrail. Ik kies de laatste. Boomwortels, rotsen, nauwe passages en aan het einde een BikePark. Daar neem ik behoedzaam de smalle bruggetjes, wip-wappen en kombochten. Hier moet ik terug komen met de kinderen. Die vinden dit nog meer dan ik een spel.

Helemaal beneden is het tijd voor een ijskoude Appfelschorle. Terwijl ik die naar binnen klok ontdek ik een andere manier van mountainbiken: de elektrische mountainbike. Gewoon te huur bij de mountainbikeshop om de hoek. Dat ga ik morgen doen. Helemaal op ‘eigen’ kracht naar boven fietsen. De lift is voor watjes.

Als je toch in Flims bent:

  • Maak een wandeling naar de Zwitserse Grand Canyon en geniet van het uitzicht over het kleine stroompje dat de Rijn hier nog is.
  • Neem een duik in het frisse water van het Cauma meer. Dit wordt ieder voorjaar met fris water gevuld. De helder blauwgroene kleur van het water dankt het meer aan de onderliggende rotsen. Op de oevers staat een klein restaurantje waar lokaal gebrouwen bier geschonken wordt
  • Maak een tocht met de Glacier Express. Een van de mooiste spoortrajecten ter wereld. Je passeert de Rheinschlucht en eindigt bij Zwisterlands beroemste berg: de Matterhorn
  • Download de Graubunden hiking app en wandel naar een berghut. Geniet daar van de zwarte nacht met sterren en de overweldigende stilte.
  • Bedwing de klettersteig net buiten Flims in het dropje Fidaz. Een toch van vier uur en een afstand van dik 5 km.

 

About the Author

Leave a Reply